Tijdschrift Donau wil hier verandering in brengen. Samen met de Universiteit Gent, de docente Bulgaarse taal & cultuur en haar studenten is daarom een vertaalproject gestart waarbij geregeld een kort Bulgaars verhaal, vertaald door een student, te lezen zal zijn. De begeleiding van de vertaling zal op conto komen van Hellen Kooijman en Miglena Dikova.
Ga deze verhalen lezen. En hopelijk smaken ze naar meer.
De geschiedenis van de klassieke muziek
door Nikita Nankov
vertaling Florence Braeckman
Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) was zo ijdel dat hij altijd schoenen droeg met enorme zilveren gespen, zelfs als hij sliep. Ludwig van Beethoven daarentegen gaf de voorkeur aan schoenen met zijden strikken, die als het nodig was werden gebruikt om zijn weerbarstige haar vast te binden als een soort van palmboom op zijn hoofd. Johan Sebastian Bach deelde voor niets in de wereld zijn pantoffels van zacht lamsvel met gaten in de zolen, die het zijn voeten toelieten om te ventileren.Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893) ging nooit de deur uit zonder zijn schoenen met oranje veters die hij droeg om zijn seksuele voorkeur te verbergen, en daarin verschilde hij van Antonio Lucio Vivaldi, die een moord deed voor citroengele veters die geweldig combineerden met zijn gemberkleurige haarlokken. Het moet worden vermeld dat Giovanni Pierluigi da Palestrina (1525-1594) verkoos op zijn sokken rond te lopen.
Maar dit alles veranderde echter radicaal toen de pantoffel van Bach van zijn voet gleed terwijl hij op het orgel Toccata und Fuge in d-Moll speelde in de Thomaskirche. Toen Mozart begon met het dragen van citroengele veters, Vivaldi wegkwam met gespen, Beethoven zijn pantoffels niet meer uittrok, Tsjaikovski verder ging in schoenen met strikken, Palestrina gedwongen werd om schoenen te dragen met oranje veters en Bach noodgedwongen blootvoets verder sjokte.
Bovengenoemde revolutionaire historische en politieke, sociaal-economische en cultureel-muzikale transformaties betekenden het einde van de muzikale renaissance, barok, classicisme en romantiek.
Toen de avant-gardisten zich op het podium melden, was het publiek snel op de been en applaudisseerde hard voor hun modderige schoenen zonder zolen maar met enorme gouden ritsen en nep-porseleinen knopen, om daarna onmiddellijk de zaal uit te rennen.
Het verhaal De geschiedenis van de klassieke muziek komt van de site van Liternetbg
Nikita Nankov (Sofia 1956) heeft een MA in Engelse Filologie van de Universiteit van Sofia. Hij werkte als onderzoeksassistent aan het Instituut voor Literatuur van de Bulgaarse Academie van Wetenschappen en vervolgde zijn opleiding in de Verenigde Staten – aan de Washington University, St. Louis en Indiana University, Bloomington.
Nankov schreef diverse boeken, waaronder Empty Tales (2000)/ Празни приказки , In the Mirror Room: Seven Images of the Bulgarian Literary Village (2001)/ В огледалната стая: Седем образа на българския литературен селоград, Tridnev (2002; 2007)/ Триднев en (Post)modernism & (Post)communism: Essays on Theory, Film, and Literature (2004)/ Постмодернизъм и културни предизвикателства. Zijn laatste boek Amethisten & Agaten (2018)/ Аметисти & ахати is een combinatie van gedichten en tekeningen.
Dr. Nikita Nankov is tevens onderzoeker op het gebied van vergelijkende literatuur, Slavische literatuur, Amerikaanse literatuur en interdisciplinaire studies (literatuur, filosofie, film, beeldende kunst). Zijn boeken en artikelen zijn gepubliceerd in de VS, Canada, het VK, Italië, Nederland, Rusland, Kroatië en Bulgarije. Momenteel geeft dr. Nankov interdisciplinaire cursussen over wereldliteratuur, kritische theorie, klassieke muziek, schrijven en Engels aan de Wenzhou-Kean University, China.
