Een buste van Lenin aan de muur, in de kast, op de bar. In cafe KGB in de Zweedse hoofdstad Stockholm is de Sovjet-Unie nog springlevend.
Bij binnenkomst kijken de boeken van Marx en Engels vanuit een boekenkast op je neer. In de kelder vinden goedbezochte concerten plaats. Lenin wijst vanaf een rood-wit plakkaat de weg.
Op deze dinsdag eind van de middag is er niemand in de kelder. ‘ In het weekend is het hier wel altijd bomvol’, zegt een Zweedse jongen van circa 25, halflang krullend haar, flesje bier in de hand. Het is het enige cafe in centrum van Stockholm waar je echt goede muziek kunt horen. Meent hij. Hij komt hier zowat elke dag, al jaren. Een stamgast dus.
In het piepkleine concertzaaltje hangt een Sovjetvlag. Het hoofd van Lenin piept uit de muur.
Of hij weleens Russen of andere ex-Sovjetbewoners op bezoek komen? En of die dan geen aanstoot nemen aan deze glorificatie van het communistisch verleden? nee hoor, lacht hij. Ze vinden het hier allemaal leuk.
Maar weet hij wel dat Lenin geen lieverdje was en dat de KGB niet bestond uit lieve politieagenten die verdwaalde burgers weer naar huis bracht. Natuurlijk weet hij dat. Maar dit is allemaal niet zo serieus bedoeld. Waarom de tent KGB heet, weet hij niet. Ook gewoon ‘leuk’.
Een etage hoger, aan de bar, hangen hippe types rond, met forse oorringen en zwartgeverfde lange manen. Ze drinken grote glazen bier, goedkoop naar zweedse begrippen. En een van hen, met hip baardje, eet een hamburger. Een beaf Jeltsin, lees ik op de menukaart. Wat die met de KGB te maken heeft? Maar dat ga ik maar niet vragen. Is vast ook ‘gewoon leuk’.
Volg Oostblokboek.nl op twitter of facebook om op de hoogte te blijven, of nog makkelijker: ontvang een e-mail.
