Deze beeldreportage is een eerbetoon aan de mensen die weigeren hun woede over corruptie, wanbestuur en autocratie ten koste te laten gaan van hun creativiteit, humor en zelfrelativering. Onderstaande foto’s zijn vaak gedeeld en hergedeeld via sociale media en dat maakt het ondoenlijk van alle afbeeldingen de maker te achterhalen, laat staan de mensen die zijn afgebeeld. Vandaar een algemene disclaimer.
If you feel our posting of a picture here violates your copyright or privacy, please let us know through facebook, twitter @donaustroom or email redactie{at}donaustroom{dot}eu. We apologize for any inconvenience caused.
De lijst is nooit af. Lezers zijn van harte uitgenodigd foto’s in te zenden, voorzien van een kort commentaar.
[R-slider id=”2″]Ouders blokkeren het Bosnische parlement met kinderwagens. Zij protesteren tegen het uitblijven van burgerservicenummers voor hun pasgeborenen, wat ondermeer problemen geeft bij het afsluiten van een gezondheidsverzekering voor de baby. Deze protestgolf werd dan ook bekend als de bebolutie. (foto: N. Grabovica, commentaar Joost van Egmond) 'Nee tegen zoute koekjes'. Plazma-koekjes zijn voor Joegoslaven een identiteitskwestie. Iedereen is opgegroeid op het spul, en dan met name de gemalen variant, die je door de yoghurt gooit. (of door de milkshake of over een pannenkoek). Vernieuwingen worden doorgaans als een groot affront beschouwd, en al helemaal het idee om de honingkoekjes in een zoute variant uit te brengen. 'Ne slanoj Plazmi' is op te vatten als een statement tegen uitverkoop in het algemeen, tegen politici die maar doen waar ze zin in hebben. Het is de absurde politiek in voormalige Joegoslavië waardoor een absurd tegenstatement een zekere diepgang krijgt. (Belgrado 2017, fotograaf onbekend, commentaar: Joost van Egmond) Een van de mooiste die ik ken, maar een kreng om te vertalen. 'Zoals de regering, is dit protestbord', of vrijer: 'Elke regering krijgt het protestbord dat ze verdient'. (Zagreb 2016, fotograaf onbekend, commentaar: Joost van Egmond) De Gay Pride in Belgrado van 2010 was omgeven door een gierende spanning. Tien jaar eerder was de eerste pride met grof geweld uiteengeslagen door hooligans, en in 2010 waren de dreigementen čekamo vas ('we wachten jullie op') overal in de stad op de muren. Er was dus nogal wat lef voor nodig om met een stencil rond te gaan voor de reactie van Batman en Robin: 'wacht je op ons?' (Belgrado 2010, uit deze blog, commentaar: Joost van Egmond) Pride 2010 ging door, onder extreme beveiliging. En krap 7 jaar later bleek het al acceptabel, althans op een demonstratie tegen Aleksandar Vučić, om op klaarlichte dag hiermee rond te lopen: 'Mensen, de flikkers zijn met u.' (fotograaf onbekend)Soms zijn er concrete aanwijzingen dat demonstranten betaald worden om de straat op te gaan, maar vaker is deze beschuldiging de laatste uitvlucht van een belegerde politicus die echt niet meer weet hoe hij onder de druk uit moet komen. Daar kun je natuurlijk ook een voorschot op nemen: 'Ik ben hier alleen maar om het geld' (Belgrado 2017, foto Daniel Bukumirović, commentaar Joost van Egmond) 'Ik neuk jullie moeder'. Fijnzinnig is anders, maar de tijd van beleefd blijven is voor veel demonstranten wel voorbij. Extreem grof taalgebruik heeft in voormalig Joegoslavië bovendien een andere lading. Zie ook de video 'Servisch voor beginners' waarin de talloze betekenissen van fuck you (Nederlanders vinden dit kennelijk zelfs te grof om er een gangbare uitdrukking voor te hebben) worden uitgelegd. Schelden is een pure vorm van communicatie. Het komt direct uit de emotie van de afzender, en speelt direct op de emotie van de geadresseerde. Doe eraan mee op eigen risico, maar in bepaalde kringen en situaties worden deze poëtische kwaliteiten van beledigingen hoog gewaardeerd. 'Ik neuk julie moeder' is de ultieme afwijzing. Van alles. Geen verdere uitleg nodig. (Belgrado 2017, fotograaf onbekend, commentaar: Joost van Egmond) De (wederom vulgaire) slogan “voor ballen heb je een ziel nodig” verwijst naar een Joegoslavische rock klassieker van de band Atomsko Sklonište waarin het niet om ballen maar om de liefde gaat. Het is met moed namelijk als met liefde: zonder gevoel is het er niet. Deze boodschap werd uitgedragen in Sarajevo tijdens de Bosnische Lente in 2014. Dat voorjaar brachten radicale protesten in de verschillende Bosnische steden een gevoel van collectieve moed en hoop na twee decennia van naoorlogse stagnatie en uitbuiting door nationalistische politici. (Sarajevo 2014, fotograaf Benjamin Kotek, commentaar: Harm Kern) De Bosnische Lente van 2014 bracht dagelijkse protestacties in de hoofdstad Sarajavo. Doorgaande wegen werden om de haverklap geblokkeerd. (foto en commentaar: Joost van Egmond)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.